Na terenie działania Nadleśnictwa Smardzewice znajdują się w części dwa parki krajobrazowe. Spalski Park Krajobrazowy położony jest w obrębie Smardzewice, a Sulejowski Park Krajobrazowy w obrębie Błogie.
Spalski Park Krajobrazowy

Północną część obszaru nadleśnictwa obejmuje Spalski Park Krajobrazowy utworzony Rozporządzeniem Wojewody Piotrkowskiego nr 4/95 z dn. 5.10.1995 r. Obecnie funkcjonowanie parku reguluje Rozporządzenie Nr 26/2006 Wojewody Łódzkiego z dnia 13.07.2006 r. w sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego.

Park położony w stosunkowo mało urozmaiconej przestrzeni przyrodniczej regionu centralnej Polski, wyróżnia się wysokimi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Osią parku jest rzeka Pilica decydująca o całokształcie procesów przyrodniczych. Wzdłuż jej brzegów zachowały się pozostałości rozległej niegdyś Puszczy Pilickiej – obecnie w formie porozrywanych kompleksów leśnych.

Powierzchnia parku wynosi 13110 ha, a powierzchnia otuliny – 24134 ha. W granicach nadleśnictwa w obrębie Smardzewice znajduje się południowa część parku.

Łączna powierzchnia parku zamykająca się w granicach terytorialnego zasięgu Nadleśnictwa Smardzewice wynosi około 2234 ha. Lasy nadleśnictwa, wchodzące w skład parku, położone są wzdłuż prawego brzegu Pilicy.

Ponad 50% powierzchni parku zajmują lasy. Na pozostałym obszarze, zwłaszcza wzdłuż rzeki Pilicy, występują kompleksy półnaturalnych zbiorowisk łąkowych. Istnieje tu wysoka różnorodność flory i fauny; do tej pory w granicach parku odnotowano ponad 800 gatunków roślin naczyniowych, 1262 gatunki owadów, 29 gatunków ryb, 13 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 158 gatunków ptaków oraz 50 gatunków ssaków.

Na obszarze parku wyróżniono najcenniejsze obiekty, wymagające podjęcia działań ochronnych w celu zachowania ich walorów. Są to:

    Dolina Pilicy – posiada zachowany w dużym stopniu naturalny charakter krajobrazów i zbiorowisk. Dolina ma zmienną szerokość od 1 do 8 km i obejmuje 3 terasy rzeczne. Pilica stanowi główną oś ekologiczną parku, będącą jednocześnie ważnym węzłem ekologicznym o znaczeniu międzynarodowym.
    Wąwozy i parowy – będące stałym elementem krajobrazu w strefie krawędziowej wysoczyzny. Mają one zróżnicowaną wielkość i ukształtowanie stoków.
    Stoki i źródła antykliny inowłodzkiej – charakteryzuje się dużym urozmaiceniem krajobrazu oraz znacznymi różnicami w wysokości. Występuje tu wiele stref wysięku wody oraz źródlisk, co w powiązaniu z ciekawym krajobrazem stanowi szczególnie cenny przyrodniczo obszar parku.
    Rezerwat Jeleń - las grądowy z jodłą (Tilio-Carpinetum abietetosum).
    Teren tarasu zalewowego Pilicy - murawy piaskowe (zespoły ze związku Sedo Sclerantheted).
    Okolice Sługocic i teren Ośrodka Hodowli Żubrów - grąd typowy (Tilio-Carpinetum typicum.
    Okolice Brzustowa i Sługocic - lasy bagienne olszowe (Ribeso nigri-Alnetum).
    Dolina rzeki Słomianki i okolice Ciebłowic - łęgi jesionowo-olszowe (Circeo-Alnetum).