Stan zdrowotny lasu uwarunkowany jest szeregiem czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, które oddziałując na drzewostany wpływają na ich stan zdrowotny. Wszystkie czynniki oddziałujące na środowisko leśne można podzielić na trzy podstawowe grupy:

·  czynniki biotyczne,

·  czynniki abiotyczne,

·  czynniki antropogeniczne.

Do zagrożeń biotycznych zaliczamy: gradację owadów leśnych, działanie patogenicznych grzybów oraz szkody wywołane przez zwierzynę łowną i gryzonie.

Do zagrożeń abiotycznych zaliczamy szereg czynników związanych z warunkami klimatycznymi, panującymi na danym terenie. Do najważniejszych z nich zaliczamy występowanie: niskich i wysokich temperatur, wiatrów i huraganów, nadmiernych lub niedostatecznych opadów atmosferycznych czy niekorzystnych właściwości gleb.

Zagrożenia antropogeniczne wynikają z ujemnego wpływu działalności człowieka na środowisko. Do najważniejszych z nich zalicza się: emisje przemysłowe związków szkodliwych do atmosfery, emisje spalin samochodowych, zmiany stosunków wodnych i zanieczyszczenie wód, zaśmiecanie terenów leśnych oraz umyślne i nieumyślne wzniecanie pożarów.

Ochrona lasu – to dziedzina wiedzy leśnej oraz działalność gospodarcza, mająca na celu zabezpieczanie lasu przed szkodami powodowanymi zarówno przez czynniki biologiczne, jak i antropogeniczne, dlatego też leśnicy podczas swojej pracy wiele uwagi muszą poświęcić zagadnieniom związanym z ochroną lasu, a także wykazać się dużą wiedzą i doświadczeniem w walce z wielorakimi zagrożeniami.

Instrukcja Ochrony Lasu obowiązuje od 1 stycznia 2012 roku, została opracowana przez zespół zadaniowy powołany Zarządzeniem nr 87 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 21 grudnia 2009 roku.